دنیای ارزهای دیجیتالی اصطلاحات بسیار زیادی دارد که برای آشنایی با همه ی این اصطلاحات باید زمانی را صرف مطالعه و تحقیق کنید. در حال حاضر بسیاری از کاربران ارز دیجیتال اطلاعات زیادی در مورد کار و فرایند هایی که در بلاک چین یا پلتفرم های دیگر ارز دیجیتال اتفاق می افتد ندارند. STO یکی از همین اصطلاحات است که در کنار دیگر اصطلاحاتی مانند ICO و IPO قرار می گیرد. در این مقاله STO را با زبانی ساده برای شما توضیح می دهیم.
STO مخفف security token offering به معنای ارائه رمزهای امنیتی است. مشابه پیشنهاد اولیه سکه (ICO) ، برای یک سرمایه گذار یک کوین یا رمز ارز رمزگذاری شده به نمایندگی از سرمایه وی انجام می شود. اما بر خلاف ICO ، رمز امنیتی، یک قرارداد سرمایه گذاری در یک دارایی سرمایه گذاری اساسی مانند سهام ، اوراق قرضه ، صندوق ها و اعتبارات سرمایه گذاری املاک و مستغلات (REIT) را نشان می دهد.
اوراق بهادار را می توان به عنوان “یک ابزار مالی قابل معامله که دارای نوعی ارزش پولی است” تعریف کرد ،دقیقا می توان به آن به چشم یک محصول سرمایه گذاری، که توسط دارایی در دنیای واقعی مانند یک شرکت یا دارایی اصلی پشتیبانی می شود نگاه کرد. بنابراین یک ارز امنیتی یا همان security token ، اطلاعات مالکیت محصول سرمایه گذاری را نشان می دهد که در بلاک چین ثبت شده است. برای مثال ، وقتی در سهام سنتی مثل ارزهای فیات(دلار، ریال و…) سرمایه گذاری می کنید ، اطلاعات مالکیت روی سندی نوشته می شود و به عنوان یک گواهی دیجیتال (به عنوان مثال PDF) صادر می شود.
در STO ها ، این همان فرآیندی است که انجام می شود .اما در بلاکچین ضبط شده و به عنوان یک دارایی صادر می شود. همچنین STO ها می توانند به عنوان رویکرد ترکیبی بین ICO های ارز رمزنگاری شده و عرضه اولیه سنتی (IPO) به دلیل همپوشانی آن با هر دو روش جمع آوری کمک مالی سرمایه گذاری ، دیده شوند.
ممکن است با خودتان فکر کنید که در هر دوی این فرایند ها توکن عرضه می شود بنابراین چه تفاوتی دارند؟. دقت داشته باشید که STO هم روندی مانند ICO دارد و این همان روند است ، اما ویژگی های ارز ارائه شده متفاوت است. STO ها توسط دارایی های خاص و مشخصی پشتیبانی می شوند و از نظارت قوانین جهانی پیروی می کنند. از طرف دیگر ، بیشتر ICO ها سکه های خود را به عنوان توکنی سودمند ارائه می دهند که به کاربران امکان دسترسی به سیستم عامل محلی یا برنامه های غیرمتمرکز (DApps) را می دهد. آنها استدلال می کنند که هدف از تولید توکن استفاده است و نه سرمایه گذاری.
در نتیجه ، سیستم عامل های ICO چارچوب های قانونی خاصی را دور می زنند و نیازی به ثبت یا پیروی از حاکمیت دقیق نهادهای نظارتی ندارند. بنابراین موانع ورود شرکت ها برای راه اندازی ICO بسیار کمتر است . زیرا آنها مجبور نیستند تمام کارهای مربوط به انطباق با قوانین جهانی را انجام دهند. همچنین می توانند سکه ها یا توکن های خود را بفروشند (به عنوان مثال ، سرمایه جمع کنند) این فروش هم آزاد است و می تواند به عموم مردم باشد
بنابراین راه اندازی STO بسیار دشوارتر است ، زیرا هدف ارائه قرارداد سرمایه گذاری طبق قانون اوراق بهادار است. بنابراین ، این سیستم عامل ها باید از قبل اطمینان حاصل کنند که با مقررات مربوطه مطابقت دارند و کارهای مقدماتی را انجام دهند. این سیستم ها معمولاً فقط قادر به جمع آوری بودجه از سرمایه گذاران معتبر هستند که خود از شرایط خاصی عبور کرده اند و این طور نیست که هر کسی از هر جایی بتواند این توکن ها را خریداری کند.
باز هم ، این همان روند است . اما STO در یک بلاک چین توکن سازی می کند. در حالی که IPO گواهینامه اشتراک در بازارهای سنتی صادر می کند. اگرچه هر دو پیشنهاد قانونی هستند ، IPO فقط در شرکت های خصوصی که می خواهند دولتی شوند استفاده می شود. از طریق روند IPO ، آنها با صدور سهام برای سرمایه گذاران معتبر سرمایه جمع می کنند. با استفاده از STO ، توکن هایی که سهم یک دارایی اساسی را نشان می دهند در بلاک چین برای سرمایه گذاران معتبر صادر می شود.
این توکن ها می توانند سهام یک شرکت باشند اما به دلیل توکن سازی ، واقعاً می توانند از دارایی هایی باشند که انتظار می رود سود کسب کنند . چون همانطور که می دانید استفاده از توکن ها برای خدمات و یا سرمایه گذاری به شدت در حال افزایش است. از جمله سهامی که به صندوق های سرمایه گذاری و غیره سپرده می شود.
STO همچنین مقرون به صرفه تر از IPO است. با استفاده از IPO ، شرکت ها معمولاً هزینه های دلالی و بانکی سرمایه گذاری را پرداخت می کنند تا به پایگاه سرمایه گذاران بزرگ تری دسترسی داشته باشند. STO ها هنوز هم نیاز به پرداخت کارگزاران و مشاوران دارند ، اما آنها دسترسی مستقیم تری به بازار سرمایه گذاری را ارائه می دهند و بنابراین ، معمولاً مجبور نیستند هزینه های زیادی را به بانک های سرمایه گذاری یا کارگزاری ها پرداخت کنند.
این بستگی زیادی به حوزه های قضایی مختلف و کشور های مختلف دارد. کمیسیون اوراق بهادار و بورس اوراق بهادار (SEC) در ایالات متحده شاید جدی ترین بخش در مورد تعیین چگونگی تعریف ارز دیجیتال باشد و اینکه آیا در واقع برخی از توکن های سودمند ، توکن های امنیتی ای هستند که باید طبق مقررات تنظیم شوند. SEC در گزارش سازمان خودمختار غیرمتمرکز خود (DOA) در ژوئیه 2017 ، به این نتیجه رسید که ICO در حقیقت یک پیشنهاد امنیتی تحت شرایط قراردادی برای سرمایه گذاری است.
طبق SEC ، ICO ها در صورت تعریف قرارداد سرمایه گذاری ، که توسط دیوان عالی کشور تاسیس شده و از یک پرونده برجسته بین SEC و شرکت هووی ناشی می شود ، به عنوان یک سری اوراق بهادار طبقه بندی می شوند و اکنون به عنوان بخشی از شرکت هووی شناخته می شود .
به طور خلاصه نه! بسیاری از کشورها STO (و به طور کلی تجارت ارزهای رمزنگاری شده) را ممنوع کرده اند .از جمله چین ، کره جنوبی ، ویتنام ، الجزایر ، مراکش ، نامیبیا ، زیمبابوه ، بولیوی ، هند ، لبنان ، نپال ، بنگلادش و پاکستان. در حالی که در سایر کشورها – به عنوان مثال تایلند – مقررات STO چندان روشن نیستند . زیرا دولت ها هنوز در مورد چگونگی تنظیم آن مطمئن نیستند و در مورد آن ها احساس خطر می کنند.
کمیسیون بورس و اوراق بهادار تایلند (SEC ) نتیجه گرفت که STO های مربوط به تایلند که در یک بازار بین المللی راه اندازی شده اند ، قانون را نقض می کنند. اما در مقاله ای از بانکوک پست ، معاون دبیر SEC تایلند ، Tipsuda Thavaramara ، اظهار داشت که کمیسیون کشوری هنوز باید تصمیم بگیرد که STO ها چگونه تنظیم شوند و در حال حاضر ،در حال بررسی است!
1-ما می توانیم از دیدگاه مشابه با ICO و همچنین از دیدگاه IPO به آن نگاه کنیم. در مقایسه با ICO ، STO کم خطر تر دیده می شود. زیرا قوانین مربوط به اوراق بهادار که رمزهای امنیتی باید از آن پیروی کنند ، اغلب شفافیت و مسئولیت پذیری در مورد معاملات انجام شده را اعمال می کند. یک ارزامنیتی نیز توسط دارایی های خاصی در دنیای واقعی پشتیبانی می شود که ارزیابی قیمت توکن نسبت به دارایی پشتیبان آن را بسیار آسان می کند. در استفاده از ارزهایی با سود دهی خالص ، ارزیابی ارزش واقعی یک توکن و قیمت گذاری آن به طور عادلانه دشوار است.
2-در مقایسه با IPO های سنتی ، به دلیل حذف واسطه ها مانند بانک ها و کارگزاری ها ، STO ارزان تر است. قراردادهای هوشمند نیاز به اعتماد به طرف مقابل را کاهش می دهد . علاوه بر این که نیاز به اعتماد و شناخت مقابل نیست، بلاک چین نیاز به اسناد و مدارک برای ارائه را کاهش می دهد که بخش مهمی از معامله را آسان می کند. این باعث می شود که کل روند نه تنها ارزان تر ، بلکه سریعتر نیز انجام شود.
3-توانایی تبادل و EXCHANGE به طور دائمی دارایی های بیشتری را به بازار وارد می کند . به ویژه با دارایی های غیر نقد سنتی ، مانند نقاشی های کمیاب ، املاک و کالاهای قابل جمع آوری. در یک ایمیل به شبکه اخبار تجاری و مالی CNBC ، دن دونی ، بنیانگذار و مدیر اجرایی شرکت fintech Securrency ، گفت: “توانایی تجارت شبانه روزی ، با طیفی از ارز های مختلف، راحتی و توانایی تبادل بالا را به سرمایه گذاران ارائه می دهد.”
4-همین خصوصیات بازار را به سمت سرمایه گذاران کوچکتر باز می کند که به طور معمول به دارایی های زیادی دسترسی ندارند. سرانجام ، در طولانی مدت برای پذیرش بلاک چین بسیار خوب عمل خواهد کرد. در نهایت باید این موضوع را بدانید که STO ها بخش مهمی از روند عرضه ی ارزهای دیجیتال به طور سودمند را نشان می دهند. بنابراین شرکت در آن ها می تواند سود خوبی داشته باشد . اما نیاز به واسطه هایی هم دارد.
برای خرید ارز دیجیتال می توانید به صرافی شاه کوین مراجعه کنید.