پیر کوین یک جایگزین ارز دیجیتال برای بیت کوین است که یک سال بعد از همان سالی که بیت کوین متولد شد یعنی در سال 2012 وارد بازار شد. تفاوت اصلی پیر کوین با بیت کوین در الگوریتم اجماعی بود که استفاده می کرد. در واقع این الگوریتم را می توان یک الگوریتم ترکیبی از اثبات کار و اثبات سهام به شمار آورد. با همه ی این توصیف ها پیر کوین در حال حاضر با سابقه ی درخشان فعالیت به عنوان یکی از ارزهای بزرگ و معتبر بازار ارزهای دیجیتال به شمار می رود. در این مقاله بررسی می کنیم که چه عواملی باعث ارزشمند شدن این کوین شده تا بیشتر با آن آشنا شویم.
پیر کوین ارز دیجیتال غیرمتمرکزی است که نام آن برگرفته از شبکه های ارز دیجیتال Peer-to-Peer به معنای همتا به همتاست. این ارز در حال حاضر یکی از ارزهای پیشرو بین تمامی ارزهای دیجیتال است. این ارز توسط گروه توسعه دهنده ی نرم افزاری Sunny King و Scott Nadal ساخته شده است. این نام ها نام شرکت های شناخته شده ای نیست بلکه نام مستعار است. بنیان گذار بیت کوین هم خود را به عنوان ساتوشی ناکاموتو معرفی کرده اما همه می دانند چنین شخصی وجود ندارد و این یک اسم مستعار است.
دلیل استفاده از نام مستعار در این ارزها صدمه ای است که به سیستم بانکی بین المللی و ارزهایی مانند دلار زدند. این ارزها به دلیل اینکه در کنترل دولت ها نیستند و به اصطلاح غیرمتمرکز هستند، طرفداران زیادی دارند. مسلما با ورود این ارزها به بازار تعداد زیادی از افراد دیگر دلار نمی خرند و سیستم مالی خود را از سیستم مالی بانکی خارج می کنند. این باعث می شود بخش مهمی از سرمایه های مردم جهان به جای سپرده گذاری در بانک های دولت به سمت متفاوتی پیش برود. بنابراین نام مستعار برای جلوگیری از به خطر افتادن بنیان گذار واقعی در برابر تهدیدات مقامات قضایی و دولت است.
چیزی که در پیر کوین به وضوح به چشم می خورد و می توان آن را به عنوان دلیل اصلی تولدش اعلام کرد، سیستم مصرف کننده ی انرژی ای بود که در بیت کوین دیده می شد. بیت کوین برای استخراج هر واحد نیازمند ثبت چندین بلوک اطلاعاتی است و ثبت این بلوک ها به وسیله ی الگوریتم اثبات کار صورت می گیرد. طبق تحقیقاتی که صورت گرفته ثبت هر بلوک اطلاعاتی می تواند به اندازه ی 1.57 خانوار آمریکایی در طول روز برق مصرف کند. بنابراین این نوع ثبت می تواند ضرر ها و آسیب های زیادی را به محیط زیست وارد کند.
علاوه بر این بعد از مدتی با توجه به افزایش تعداد کاربران در بیت کوین و با توجه به افزایش حجم تراکنش ها و اطلاعات شاهد کاهش سرعت در ثبت اطلاعات بودیم. گاهی کاربران یک تراکنش را ارسال می کردند و مجبور بودند مدت زمان زیادی را صرف کنند تا این تراکنش به پایان برسد. همه ی این مشکلات هم برگرفته از الگوریتم اجماعی بود که بیت کوین از آن استفاده می کرد. بنابراین پیر کوین یک سیستم جدید برای الگوریتم را استفاده کرد تا هم در زمان و هم در انرژی بتواند صرفه جویی کند.
در حال حاضر ارزش کلی توکن های پیر کوین که در بازار وجود دارد حدود 60 میلیون دلار است. این مقدار قرار است که به میزان 130 میلیارد دلار افزایش یابد! البته این مقدار کمی غیر واقعی به نظر می رسد اما با روانه شدن توکن های بیشتری از پیر کوین به بازار ممکن است این اتفاق رخ دهد.
همانطور که گفته شد الگوریتم های اجماع می توانند در بحث مصرف انرژی توسط کاربران نقش بسیار مهمی داشته باشند. در مورد الگوریتم پیر کوین باید بگویم یک ترکیب بسیار زیبا بین الگوریتم اثبات کار و اثبات سهام برقرار شده است. برای اینکه درک بهتری از الگوریتم پیر کوین داشته باشم ابتدا باید این دو الگوریتم را به صورت جداگانه توضیح دهم و بعد به سراغ نحوه ی فعالیت این دو به صورت همزمان توضیح می دهم.
الگوریتم اثبات کار برای ثبت اطلاعات یک سری مسئله را به کاربران می دهد. کاربران باید این مسائل و معادلات ریاضی پیچیده را با استفاده از دستگاه هایی با قدرت پردازشی و محاسباتی حل کنند. این دستگاه ها همان دستگاه هایی هستند که برق و انرژی مصرف می کنند. این سیستم باعث می شود امکان حملات سایبری که بتواند کنترل شبکه را به دست بگیرند و جود نداشته باشد چون برای به دست گرفتن کنترل کل شبکه به انبوهی از این دستگاه های پردازشی نیاز است که از لحاظ اقتصادی به صرفه نیست. هر دستگاه بعد از حل مسئله اطلاعات را ثبت می کند و پاداش خود را دریافت می کند.
الگوریتم اثبات سهام به این صورت است که کاربران برای اثبات اعتبار خود به شبکه به جای اینکه کار انجام دهند و مسئله حل کنند، سهام خود را به شکل توکن ها به شبکه واگذار می کنند. این کار باعث می شود شبکه بفهمد فردی که قرار است تراکنش را تایید کند خود ش از سهامداران شبکه است و شخص نفوذی یا حمله ی سایبری وجود ندارد. در این نوع الگوریتم برای اینکه فردی بخواهد کنترل همه ی تراکنش ها را در دست بگیرد باید 51% از سهام کل شبکه را در اختیار داشته باشد که علاوه بر اینکه این کار نیاز به ثروت بسیار زیادی دارد نمی توان همه ی توکن ها را از همه ی افراد خرید.
درباره ی حملاتی که گفتیم ممکن است به شبکه صورت بگیرد، منظورمان حملاتی است که تایید تراکنش ها را به طور کامل به دست فردی خاص می سپارد. برای مثال در سیستم اثبات سهام اگر فردی بتواند 51% از کل سهام را در اختیار داشته باشد دیگر همه ی تراکنش های شبکه را او کنترل می کند. چون حق رای بسیار بالایی دارد حتی اگر کل کاربران دیگر شبکه جمع شوند 49% می شوند که باز هم کمتر از سهام آن فرد است. بنابراین فرد می تواند تراکنش های ساختگی ایجاد کند یا از دارایی دییجیتال خود کپی بگیرد و از آن در تراکنش های ساختگی استفاده کند. البته این احتمال کم است
الگوریتم پیر کوین به این صورت است که یک سری از افراد به دلخواه خود می توانند از روش اثبات کار استفاده کنند. یعنی با استفاده از دستگاه های پردازشی معادلاتی که شبکه به آن ها داده را حل می کنند و به ازای ثبت اطلاعات در شبکه پاداش می گیرند. عده ی دیگری هم می توانند با خریدن توکن های پیر کوین با استفاده از روش اثبات سهام اقدام به ثبت اطلاعات کنند و پاداش بگیرند. به این صورت هر کس قدرت پردازشی بیشتری در اختیار شبکه بگذارد و یا سهام بیشتری از شبکه را در اختیار داشته باشد می تواند سهم بیشتری از پاداش ها را دریافت کند.
مسئله ی مهم در مورد الگوریتم این ارز هم همین نوع ترکیب است. این ترکیب یک انعطاف پذیری ویژه را به بلاک چین پیر کوین داده که باعث می شود بعد از مدتی که مسائل داده شده به ماینر ها سخت شد و دیگر برای کاربران استخراج کننده از لحاظ مصرف برق و انرژی سودی نداشت، با استفاده از اثبات سهام کار خود را ادامه دهند و ثبت اطلاعات همچنان ادامه داشته باشد.
این انعطاف پذیری شاید از نظر شما کار سختی به نظر نیاید و پیچیده نباشد. اما باید بدانید اتریوم که به عنوان یک ارز بزرگ در دنیای ارزهای دیجیتال شناخته می شود از همین عدم انعطاف پذیری ساده رنج می برد. به همین دلیل باعث شد سیستم قبلی خود که بر اساس اثبات کار بود را به سمت اثبات سهام ببرد. البته بعد از گذشت ماه ها همچنان این اتفاق نیفتاده و قرار است این انتقال در ماه های آینده صورت بگیرد.
تقریبا بیشتر کاربران شبکه های ارز دیجیتال از استفاده های اصلی ارز دیجیتال به عنوان یک راه مبادله و انتقال پول بین المللی است فاصله گرفتند و به سرمایه گذاری در آن ها می پردازند. با این حال ارزهای دیجیتال می توانند راه بسیار خوبی برای سرمایه گذاری باشند و پیر کوین هم از این قاعده مستثنی نیست. خرید هر ارز دیجیتال می تواند سود سرشاری داشته باشد به شرط اینکه از اولین خریداران آن باشید.
اگر در سالی که پیر کوین وارد بازار شد یعنی در سال 2012 به میزان 1000 دلار از کوین های پیر کوین را خریداری می کردید تا سال پیش یعنی 2019 سرمایه ی شما 23 برابر می شد! یعنی 23000 دلار پیر کوین در اختیار داشتید.
با این حال اگر در اوج قیمت پیر کوین یعنی در سال 2018 همان 1000 دلار پیر کوین را می خریدید امروز سرمایه ی شما 240 دلار بود! این میزان از نوسانات برای افرادی که در بازار ارز های دیجیتال حضور داشتند بسیار طبیعی به نظر می رسد. بنابراین متوجه می شویم سود کردن ما در این ارزها وقتی هدفمان فقط وفقط سرمایه گذاری است به این بستگی دارد که چه زمانی اقدام به خرید آن ارز کنیم.
برای خرید هر ارزی ابتدا به یک ذخیره کنند نیاز دارید. در ارزهای دیجیتال جایی که این ارزها را دخیره و نگهداری می کنیم و می توانیم در آن تراکنش های خود را انجام دهیم کیف پول دیجیتال است. کیف پول های دیجیتالی زیادی وجود دارد که می توانید از آن ها استفاده کنید. کیف پول های سخت افزاری ای مانند کیف پول ترزور و یا کیف پول لجر را می توانید با پرداخت حدود 60 دلار به دست آورید. همچنین کیف پول های رایگانی نیز وجود دارند که می توان آن ها را بر روی یک سیستم عامل نصب کرد و استفاده کرد.
بعد از اینکه کیف پول دیجیتال خود را داشتید می توانید در سایت یک صرافی معتبر ثبت نام کنید و بعد از ارسال مبلغ و سفازش، کیف پول شما شارژ می شود و می توانید در کیف پول خود دارایی های خود را مشاهده و مدیریت کنید.