در حال حاضر توکن ها می توانند بخش مهمی از دنیای ارز دیجیتال باشند. توکن ها با وجود این که به عنوان دارایی نقدی مانند بیت کوین مورد استفاده قرار نمی گیرند، اما استفاده های آن ها در بسیاری از برنامه های غیر متمرکز بیشتر از کوین ها است. مخصوصا در مورد اتریوم، توکن ها توانسته اند بخش مهمی از خواسته های کاربران را برطرف کنند. در این مقاله می خواهیم درباره ی مطبی صحبت کنیم که کمتر به آن پرداخته می شود. سوزاندن توکن!
سوزاندن توکن به حذف دائمی بخشی از ارزهای دیجیتال گفته می شود. یعنی دیگر ارزی به شکل آن توکن وجود نخواهد داشت. ممکن است با خودتان فکر کنید که چه کار احمقانه ای است! اما تا پایان مقاله متوجه می شوید که سوزاندن توکن یک فرایند لازم برای ادامه ی فعالیت ارزهای دیجیتال است.
عمل سوزاندن توکن در صنعت ارزهای دیجیتال، امری معمول و کاملاً ساده است. سوزاندن توکن اقدامی عمدی است که سازندگان ارزهای دیجیتال و تیم توسعه ی آن، برای “سوزاندن” – یا به طور دقیق تر حذف آن از گردش بین کیف پول ها – تعداد مشخصی از کل توکن های موجود انجام می دهند. دلایل مختلفی برای سوزاندن توکن ها از این طریق وجود دارد. اما به طور کلی حرکت برای اهداف رشد قیمت و تورم ارز دیجیتالی است!
اگرچه بلاک چین های بزرگتری مانند بیت کوین و اتریوم معمولاً از این مکانیسم استفاده نمی کنند . اما سوزاندن اغلب توسط آلت کوین ها و توکن های کوچکتر برای کنترل تعداد ارزهای دیجیتال در گردش استفاده می شود . در نهایت این کار انگیزه بیشتری برای سرمایه گذاران فراهم می کند.
مکانیسم سوزاندن برای هر ارز رمزنگاری شده منحصر به فرد است . زیرا ارزهای معمولی فیات مانند دلار و یورو و ريال معمولاً “سوزانده نمی شوند” . اگرچه گردش ارز فیات موجود در بازار کشور ها توسط بسیاری دیگر از مکانیسم ها کنترل می شود. به هر حال سوزاندن توکن مشابه مفهوم بازخرید سهام توسط شرکت های دولتی است که میزان سهام موجود را کاهش می دهد. با این حال ، سوزاندن توکن چندین کاربرد منحصر به فرد دارد و اهداف مختلفی را دنبال می کند.
اگرچه این مفهوم به نظر بسیار ساده است ، اما سوزاندن توکن ها به روش های مختلفی قابل انجام است. هدف اصلی همه ی این روش ها هم کاهش تعداد توکن های موجود است.
ممکن است سوزاندن توکن افراطی به نظر برسد اما باید به این موضوع توجه داشته باشید که سوزاندن توکن ها آنها را به معنای واقعی متلاشی و نابود نمی کند. اما در آینده آن بخش از توکن ها که سوزانده شده اند را غیرقابل استفاده می کند. این فرآیند شامل خرید مجدد توسعه دهندگان پروژه با حذف ارز در دسترس به خارج از بازار می شود. برای انجام این کار ، امضاهای توکن ها در یک کیف پول عمومی غیرقابل بازگشت قرار می گیرند که به عنوان “آدرس بلعنده!” شناخته می شود و توسط همه گره ها قابل مشاهده است. اما به صورت منجمد شده در بلاک چین. وضعیت این سکه ها در بلاک چین منتشر می شود.
روش های مختلفی برای سوزاندن توکن ها توسط تیم ها توسعه دهنده ی پروژه ها وجود دارد. بسته به هدف سوزاندن توکن ، فرآیند سوزاندن متفاوت است. برخی از آنها با اتمام ICO (پیشنهاد اولیه سکه) شروع به سوزاندن توکن های برخی افراد می کنند. البته با پرداخت پول آن ها! برخی دیگر ترجیح می دهند سکه ها و توکن ها را به صورت دوره ای در فواصل و حجم های ثابت یا متغیر بسوزانند.
به عنوان مثال کوین های صرافی Binance که BNB هستند ، به عنوان بخشی از تعهد برای رسیدن به 100 میلیون توکن سوزانده شده است. بخشی از توکن ها را هر سه ماه یک بار می سوزاند. بنابراین حجم سکه ها براساس تعداد معاملات انجام شده در سیستم عامل هر سه ماه تغییر می کند.
ارزهای دیجیتال دیگر مانند ریپل با هر معامله به تدریج سوزاندن توکن ها را انجام می دهند. هر زمان که طرفین از طریق XRP یا همان ارز ریپل معامله کنند ، یک طرف می تواند هزینه ای را برای اولویت تراکنش خود به عنوان کارمزد تعیین کند. اما این کارمزدها به هیچ مرجع مرکزی بر نمی گردد. این توکن هایی که به شکل کارمزد رد و بدل می شوند، به محض شروع معامله با فرستادن آنها به آدرس بلعنده (آدرسی ه توکن ها را می بلعد!) سوخته می شوند.
استیبل کوین ها، مانند تتر(USDT) ، وقتی وجهی را به ذخایر خود واریز می کنند و با استخراج یا برداشت وجه نقد از طریق این ارز ، مقدار معادل آن را می سوزانند. صرف نظر از مکانیسم سوزاندن توکن همانطور که می بینید نتیجه یکسان است: توکن های سوخته غیر قابل استفاده می شوند و به طور موثری از گردش کل پاک می شوند.
صرف نظر از اینکه چگونه انجام می شود ، سوزاندن رمزها معمولاً یک مکانیسم برای تورم و افزایش قیمت ارز های رمز نگاری شده است. بیشتر پروژه ها از آن برای حفظ ارزش پایدار و حفظ انگیزه برای تریدر ها برای نگه داشتن کوین ها و توکن های خود استفاده می کنند.
دلایل متعددی وجود دارد که یک شرکت تصمیم به سوزاندن توکن ها می گیرد و همه آنها برای دارندگان آن ارز های دیجیتال ارزش دارند. متداول ترین دلیل آن افزایش ارزش هر ارز با کاهش عرضه موجود است. از نظر تئوری ، سکه های کمتر موجود برای فروش و مبادلات به معنای ارزشمندتر بودن هر سکه است. در واقع ، به همین دلیل است که اکثر ارزهای رمزپایه چه در گردش و چه در عرضه آینده مقدار محدودی دارند (مانند حد نهایی بیت کوین که ۲۱ میلیون واحد است).
با سوزاندن توکن ، همه ی پروژه ها می توانند عرضه موجود هرارز را کاهش دهند و به تبع آن، قیمت آن ارز دیجیتال را افزایش دهند . این باعث می شود که انگیزه هایی برای پشتیبانی مداوم از طرف کاربران آن دریافت کنند.
این موضوع یکی از عوامل اصلی سوزاندن دوره ای توکن های Binance است و اینکه چرا بسیاری از شرکت ها پس از پایان ICO ، توکن های فروخته نشده را سوزانده اند. در بعضی موارد ، سوزاندن توکن هامی تواند نتیجه تصحیح خطا باشد . مانند مورد تتر. این شرکت به طور تصادفی 5 میلیارد دلار USDT ایجاد کرد و مجبور شد آن را بسوزاند تا از بی ثبات شدن پایه 1: 1 (نسبت یک به یک قیمتی )خود با دلار ایالات متحده جلوگیری کند.
در مورد رمزهای امنیتی ، که دارندگان حق تقسیم سود از یک پروژه را دارند ، سوزاندن توکنبسیار شبیه بازخرید سهام توسط شرکت ها است. سکه ها را می توان با نرخ عادلانه خریداری و سپس فوراً سوزاند تا ارزش مبلغ موجود هر دارنده افزایش یابد. در صورت خرید مجدد توکن ها به قیمت بازار ، سرمایه گذاران حتی می توانند بر اساس قیمتی که در اصل خریداری کرده اند سود کسب کنند.
در نهایت این موضوع را بدانید که برخی از پروژه های دیجیتالی برای جلوگیری از نفوذ و ازدیاد تراکنش های اسپم و افزودن لایه ی جدید از امنیت ، از سوزاندن توکن استفاده می کنند. در مورد ریپل، این شرکت برای به وجود آوردن انگیزه، اضافه بار سیستم را برای سود سریع و محافظت در برابر حملات DDoS ، به عنوان هر توکن بعد از معامله می سوزاند.
به طور کلی سوزاندن توکن به روش های مختلفی انجام می شود و در نهایت به یک چیز ختم می شوند. این هم کاهش دادن عرضه است. در هر بازاری که در جهان وجود دارد، کاهش دادن عرضه باعث می شود که قیمت هر واحد از آن کالا یا خدمات بیشتر شود. بنابراین با سوزاندن توکن می توان قیمت هر واحد از آن را افزایش داد. این افزایش قیمت و در واقع تورمی که به وجود آمده در حدی زیاد است که برخی از سهامداران حاضرند برخی از توکن های خود را بسوزانند تا توکن های باقیمانده ی آن ها افزایش قیمت داشته باشد. همچنین ممکن است تعداد زیادی از سهامداران با هم توافق کنند که سوزاندن توکن انجام شود!
ارزهای دیجیتال با استفاد هاز این روش می توانند توسط خود کاربران کنترل شوند. یکی از مواردی که باعث می شود بیشتر افراد به سمت ارزهای دیجیتال روانه شوند همین موضوع غیر متمرکز بودن آن ها است. اگر ارزهای دیجیتال غیر متمرکز نبودند تمام کنترل عرضه ی ارزهای دیجیتال به دست دولت بود و کاربران نمی توانستند تصمیمات خودشان را برای شبکه بگیرند. این در حالی است که طبق مقاله به سادگی می توان کنترل ارزهای دیجیتال را با موافقت اکثریت شبکه به دست گرفت.
اگر قصد خرید ارز دیجیتال را دارید یا می خواهید اطلاعات بیشتری در مورد این ارزها به دست بیاورید می توانید به صرافی شاه کوین مراجعه کنید. از آن جایی که افراد می توانند با استفاده از کیف پول دیجیتال خود تراکنش های خود را با ارزهای دیجیتال انجام دهند، تقاضای این ارزها در حال افزایش است. بنابراین به شما پیشنهاد می کنیم که حتی اگر قصد استفاده از ارز دیجیتال برای تراکنش را ندارید، مقداری از دارایی های آزاد خود را در این ارزها سرمایه گذاری کنید تا در سال های آینده آن ها را با سود اضافه شده دریافت کنید!